الهی...
نگاهی به این بنده کن
گنه‌کار را باز شرمنده کن
گمان کن به سویت کسی آمده
به میقات امشب خسی آمده
مرا رنگ در خود فروبرده است
سگ نفس حق مرا خورده است
به دور خودم هی قفس میکشم
برای تو پس کی نفس میکشم؟!
الهی...
به این بنده فرصت بده
به توفیق بر نفس رخصت بده
عوض کن مزاج مرا با دعا
به من حس سبز عبادت بده
سر سفره‌ات زاهدان سائل اند
به این همنشینی سعادت بده
اگر اوج انسانیت بندگی‌ست
به آزادگی‌ام اسارت بده
گفتم که خطا کردی و تدبــیر نه ایـــن بود
گفتـا چـه توان کرد که تقدیر چنیـن بود
گفتـــم که بســی خط خطــا بر تو کشــیدند
گفتـا هـمه آن بود که بر لوح جبین بود
گفتـــم که چــرا مهــر تو را ماه بــگردید؟
گفتا که فلک بر من بد مهر به کین بود
گفتـم کـه قــریـن بـدت افـکنـد بـدیــن روز
گفتـا کـه مـرا بخت بد خویش قرین بود
گفتم که بسی جام تعب خوردی ازین پیش
گفتـا که شــفا در قـدح بـاز پـسـیـن بود
گفتم که تـو ای عمـــر مـــرا زود بــرفتـی
گفتا که فلانی چه کنم عــمر همیــن بود
گفتـم که نــه وقت سفرت بــود چـو رفـتی
گفتا که مگـر مصلحـت وقــت درین بود
«حافظ»
